Ποτέ πριν δεν είχαμε φανταστεί πως θα μπορούσαμε να βγούμε για ποτό και τσίμπι-τσίμπι σε μια από τις πιο ήσυχες και artistic ταράτσες της πόλης, συνδυάζοντας την τέχνη με δύο ακόμα τέχνες της καθημερινότητας μας: το φαγητό και το ποτό.
Μας είχαν πει πως στο NYN ESTI, το εστιατόριο του Ομίλου nice n easy group στον 4ο όροφο του ΕΜΣΤ, λειτουργεί ένα πολύ ξεχωριστό, γκουρμέ εστιατόριο, που σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να διακριθεί με το βραβείο The List 2024 από τα FNL Best Restaurant Awards, αλλά κανείς μας δεν ήξερε ούτε το είχε καν σκεφτεί πως υπάρχει η δυνατότητα να πιείς ένα ποτό – εμείς δεν ήπιαμε μόνο ένα, βέβαια – και να το συνοδεύσεις με κάποια small bites – ή μήπως να τα πω «απολαυστικές μπουκιές» που μπορείς να παραγγείλεις από το εντελώς flexible menu του εξαιρετικού Ροδίτη σεφ Σταμάτη Μισομικέ, που εμφανίζεται για πρώτη φορά, όπως μάθαμε, στην Αθήνα. Πραγματικά, όταν ανακαλύψαμε το βρήκαμε πολύ cool και το απολαύσαμε τρελά.

Κοιτώντας τον άρτι κατάλογο των κοκτέιλ, που έχουν ονομάσει Liquid Gallery – με το δίκιο τους γιατί το κάθε κοκτέιλ αποτίει φόρο τιμής σε μερικούς από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες του 20^ου αιώνα, όπως ο Ολλανδός Πιίτ Μοντριάν, ο Αμερικάνος Άντι Γουόρχολ ή ο Ιάπωνας Ισίι Κακούκο. Αντίστοιχα, λοιπόν ξεκινήσαμε με ένα Blue Merilyn by Andy Warhol με φίνο, γαλλικό ενισχυμένο κρασί Lillet rosé, τυρί ricotta, Aperol strawberry και… bubbles, μια παραλλαγή, θα μπορούσα να πω, του Aperol Spritz και το Composition by Piet Mondrian, που περιείχε gin παρμεζάνα, νερό τομάτας, μάνγκο και… bubbles. Ένα πραγματικά καλοφτιαγμένο κι ισορροπημένο κοκτέιλ φαγητού, με ωραίο σώμα που ταίριαξε γάντι με τα πρώτα πιάτα του μενού που λέγεται «ΒΙΟΤΟΠΟΣ» – και αποτελεί τη σύνθεση τριών επιμέρους μενού γευσιγνωσίας: της “Χλωρίδας” (χορτοφαγικό), της “Πανίδας”(κρεωφαγικό) και του “Αλς” (θαλασσινό), το οποίο σου δίνει τη δυνατότητα να διαλέξεις πιάτα από όποιο από τα τρία σου αρέσει. Το κοκτέιλ Chili Strings by Ishii Kakuko, με Tequilla reposado, κουφοξυλιά (elderflower), πιπεριά chili, μυρωδικό shiso και φύκια, ταίριαζε πολύ με τις θαλασσινές επιλογές: το σπινιάλο με τα 19 μυρωδικά, το συμιακό γαριδάκι σε τάρτα, αλλά και το μαρινάτο ροζέτι με τα μπιζέλια και την πράσινη ντομάτα.

 

Στη συνέχεια πήραμε επιδόρπια και ήπιαμε άλλα δύο κοκτέιλ το Ballon Girl by Bankey με γιαπωνέζικο whiskey, salted caramel, bitters, acids, που συνδυάστηκε άψογα με το μελεκούνι (ροδίτικο γλυκάκι με σουσάμι, σαν παστέλι) το οποίο ο σεφ παρουσίασε με ακακία, κερί και βερίκοκο. Το δε Tulips by Jeff Koons, που πήρα εγώ με το ελαφρύ ρούμι του, το καραμελωμένο γιαούρτι, την μπανάνα, το κακάο, την καρύδα και τα μακαντάμια, ήταν ο τέλειος συνδυασμός με το επιδόρπιο πεπόνι- φράουλα, αλλά και με τα ανοιξιάτικα λουλούδια που περιείχαν επίσης γιαούρτι, κεράσι και άθερμο πετιμέζι. Τι να πω; Μπράβο στον chef Σταμάτη Μισομικέ, μπράβο και στον Θάνο Μουσούλη, τον mixologist που μας έφτιαξαν τη βραδιά με την τέχνη τους, υγρή και στερεά, όπως όλες οι μικρές χαρές της ζωής.

 

gazzetta